تا حالا سعی کردین ببینید کجایید؟ اگر آدم جای خودش رو بدونه با توجه به موقعیتش رفتار میکند. بعضی وقتها آدمها جای خودشون رو گم میکنند که این خیلی خطرناک است. چون فکر میکنند خیلی بزرگ هستند. برای پی بردن به جای خودم تو دنیا گفتم خوب حالا فرض کن من 100 سال عمر کنم (خدایی نکرده) بعد دیدم که تو ویکیپدیا نوشته عمر تقریبی دنیا 13 میلیارد و 730 میلیون ساله و دقت محاسبات هم 120 میلیون ساله (یعنی بعلاوه و منفی 120 میلیون سال). بعد یه محاسبه سر انگشتی کردم گفتم که این 100 سال به عبارتی میشود حدود 425736000000000 ثانیه و توی این مدت اطلاعاتی که میتوانم از اطرافم بگیرم، اطلاعاتی هستند که در طول این 100 سال از فضا به من میرسند این اطلاعات شامل اطلاعاتی است که در طول این 100 سال اطراف ما رخ میدهد و اطلاعاتی مربوط به زمانهای گذشته و فواصل دور. نمودار زمان فضا را برای یک آدمی که 100 سال عمر میکند رسم کردم. نتیجه این شد.
در این نمودار پهنای زندگی ما دیده نمیشود چون خطها به هم نزدیک هستند ولی اگر زوم کنیم و از نزدیک نگاه کنیم میبینیم این یک خطی که الان میبینیم از دو خط سبز و قرمز تشکیل شده که خط قرمز شروع زندگی و سبز پایان زندگی است. اگر به دنیا از اول تا الان نگاه کنیم جایی رو که ما میگیریم خیلی کم است اصلا قابل چشم پوشی است. حالا اگر به آینده هم نگاه کنیم میبینیم که این مقدار کم باز هم کوچکتر میشود. البته با خواندن تاریخ و مطالعات علمی شاید بتوان از گذشته که داخل مثلث قرمز قرار میگیرد و آینده که خارج مثلث سبز هست چیزهایی فهمید ولی سهم ما از کل دنیا همین نوار باریک است.
پینوشت: جالب بود که توی ویکیپدیا نوشته بود عمر جهان 13 میلیارد سال است و وسعت آن 93 میلیارد سال نوری است. این جالب بود چون اگر با توجه به فرضیه بیگ بنگ بگوییم جهان در اول یک ذره فشرده بوده پس این نشان میدهد در طول این 13 میلیارد سال جهان با سرعتی بیش از سرعت نور منبسط شده است و این با این نظریه که هیچ ذرهای نمیتواند با سرعتی بیش از سرعت نور حرکت کند در تاقض است. البته حتما اونهایی که رشتهشون فیزیک است دلیلی برای آن میدانند ولی برای من جالب بود. دیوید (هم آفیسیم) میگه این ممکن است به علت اثر جاذبه روی زمان باشد. از این دیود خوشم میآید خیلی عجیبه و مخ ریاضی خوبی داره و مثل بقیه کاناداییها تو ریاضی لنگ نمیزنه و اطلاعات عمومی خوبی هم دارد.
۸ نظر:
i like......
It is really though provoking!
When I was a teenager, I used to think about the whole universe and my own place in it; sometimes I thought about it weeks and weeks, but I could not come to any conclusion. At last, I left it behind and tried to first understand what I am inside…
Now I believe if I succeed in knowing myself from inside, I will have known the cosmos…the whole place I am coming from.
Be good Amir Hossein jan; and thank you for such a nice post and such interesting information.
دختر خوب متشکر که دوست داشتی ولی نگفتی کدوم قسمت رو
پریناز راست می گی آدم باید اول خودش رو بشناسد ولی بعضی وقت ها آدم خودش رو اشتباه می شناسد و فکر می کند آدم بزرگی هست در این مواقع دیدن اینکه در این دنیا هیچی نیست بهش کمک می کند یا بعضی وقتها که خیلی ناراحت هستیم
mikhast bege ke ناتالی ro..ma hame ناتالیro dust darim...good girls and good boys hame ba ham...
این ناتالی کی هست که همه دوستش دارند؟
eshtebahe loppi kardam...manzuram hamun footbailstast :P
آهان فهمیدم. سخت می نویسی منظورت مشخص نیست بعد آدم اشتباه می گیرد.
;)
ارسال یک نظر