توی این دوره زمونه حس بویایی خیلی حس بکری مونده.
از زمانی که به دنیا می آییم حس لامسه شروع به کار می کند. شاید وقتی بچه هستیم لذت حس لامسه را از دست می دیم. آخه تا اون موقغ بیشتر چیزها رو لمس کردیم و دیگه لمس اشیاء برامون لذت بخش و تازه نیست. حرفم شاید عجیب باشه ولی خودم وقتی برای اولین بار سرم رو با تیغ زدم فهمیدم حس لامسه هم میتونه عجیب و لذت بخش باشه. وقتی اولین حموم رو با کله تیغ زده گرفتم حس عجیبی بود. انگار عصب های حسی کله من سالها این حس رو انتقال نداده بودند. وقتی دست روی سرم می گذاشتم و گرمای دستم رو حس می کردم عجیب بود.
حس شنوایی و بینایی هم با موسیقی و دیدن های زیاد حساسیت خودش رو از دست داده. به عنوان یک پروژه و یا ایده جدید می شود روی حس بویایی کار کرد. خلق یک هارمونی برای بینی. خیلی وقتها شده که یک بوی خاص من رو برده به یک عالم دیگه. خیلی حسش عمیقه. ولی همیشه تصادفی بوده. حالا فکر کن یکی بیاد و یک سنفونی بو اختراع کنه.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر