خدا

من دفعه قبل مطلبی نوشتم که بعضی از قسمت‌های آن گنگ بود و بعضی‌ها اشتباه برداشت کردند. این مطلب که الان ‏می‌نویسم نظر من هست و لزوماً درست نیست. ‏
یه بحثی که خیلی داغ هست دین‌داری و اعتقاد به خدا هست. آیا باید دین داشت. آیا خدا وجود دارد. نکته‌ای که هست ‏این است که ما بعضی مطالب را با هم مخلوط می‌کنیم. دین را خم و راست شدن و به کلیسا رفتن تعریف می‌کنیم و این ‏دسته از آدم‌ها کسانی هستند که این کار را برای خدا انجام می‌دهند و ما که این خم و راست شدن را انجام نمی‌دهیم به ‏خدا اعتقاد نداریم. ‏
خدا کیست؟ کسی که کلی دستور به ما داده که این کار را بکن و این کار را نکن؟ خوب طبق این تعریف اگر خدا یکی ‏باشد و همه آدم‌های به اصطلاح دیندار از آن خدا پیروی می‌کنند این افراد باید دارای رفتار یکسانی باشند. در صورتی که ‏چنین نیست. پس یا خدا یکی نیست یا همه این آدم‌ها دیندار نیستند. هم خونه‌ای قبلی من از کشور نیجریه بود. ‏مسیحی پروتستان بود. خیلی آدم مذهبی بود و تقریبا بایبل را از حفظ بود. این دوست من گوشت خوک می‌خورد ولی ‏الکل نمی‌خورد. از اون پرسیدم مگر شما در بایبل ندارید که حضرت عیسی مشروب خورد. جواب داد نه آن مشروب فرق ‏می‌کرد و غیر الکلی بوده. عده‌ای از بچه‌های عرب دانشگاه هستند که من مست آنها را دیده‌ام ولی نماز جمعه آنها ترک ‏نمی‌شود. و یا بچه‌های هندو لب به گوشت و الکل نمی‌زنند. پس افرادی هستند که به اصطلاح یک دین را پرکتیس ‏می‌کنند و به ظواهر آن دین عمل می‌کنند ولی دارای رفتار‌های شخصی مختلفی هستند. با توجه به اینکه نمی‌توان حتی ‏دو مسلمان را پیدا کرد که دارای رفتار کاملاً یکسان باشند پس می‌توان گفت باید و نباید‌های آنها فرق دارد پس خدای ‏آنها فرق دارد. مسلمانی روزه می‌گیرد ولی غیبت می‌کند. یکی دیگه دروغ می‌گوید و ... هر آدمی با توجه به فرهنگی که ‏در آن بزرگ شده، کودکی خود، ژنتیک و عقل خود تصمیم می‌گیرد که چه‌کاری را بکند و چه کاری را نکند. ادیان تنها ‏قدری اطلاعات در اختیار ما قرار می‌دهد و قدری هم یادآوری می‌کنند وگرنه این ما هستیم که تصمیم می‌گیریم چگونه ‏رفتار کنیم و این باید و نبایدها خدایان ما هستند. همه ما به خدا اعتقاد داریم چون خدا چیزی نیست جز ایدئولوژی ما ‏برای زندگی. کسی نمی‌تواند بگوید برای نحوه زندگی خود هیچ دستورالعملی ندارد. این دستورالعمل‌ها خدایان ما ‏هستند. دین را بزرگ نکنیم چون چیزی جز گوش زد کردن نیست. حتی کاراته و کنگ‌فو هم جنبه روحی دارند و در ‏ابتدا مقدس بودند و در معابد تعلیم داده می‌شدند و اساتید آن انسانهایی مقدرس بودند. سیک‌ها 400 یا 500 سال پیش ‏برای اتحاد مردم در مقابله با حملات ایرانیان به هند بوجود آمد. اکنون بعضی از این ادیان جنبه روحانی خود را از دست ‏داده و تنها حرکات ورزشی آن باقی مانده. انجام حرکات یکسان دلیل بر یکی بودن رفتار انسانها نیست. شما کدام ‏مسلمانی را دیده‌اید که به تمام قرآن عمل کند؟ هر کافری را دید بکشد، به یتیمان کمک کند، زکات مالش را بدهد، ربا ‏نخورد و ... همه ما دین را با شرایط خود تغییر داده‌ایم. چون اصلا نمی‌شود به کل قرآن عمل کرد و خود خدا هم چنین ‏نمی‌خواهد. همانطور که موسی وقتی با خضر همراه شد از کارهای خضر سر در نیاورد. نفهمید چرا خضر آن پسر بچه را ‏کشت و آن کشتی را سوراخ کرد. چون فهم آنها و دید آنها یکی نبود. موسی نه تنها این کارها را نمی‌کرد بلکه بعد از ‏خضر هم نکرد چون نمی‌فهمید. ما هم تا جایی که از دنیای اطراف خود خبر داریم و تا جایی که از قرآن و دیگر کتاب‌ها ‏می‌فهمیم عمل می‌کنیم و طبق نظر خودمان عمل می‌کنیم. پس همه آدم‌ها متفاوت هستند پس هیچ دینی به این ‏مفهوم که یک دایره بسته باشد و فرد داخل و یا خارج آن قرار بگیرد وجود ندارد. ‏
در کانادا حکومت از دین جدا هست (دین به تعریف عام) برای همین خیلی چیز‌ها آزاد است. مثلاً ازدواج همجنس باز‌ها. ‏این مسائل یکی از مسائل داغ آمریکا شمالی است و حتی یکی از موضوعاتی بود که کاندیداهای ریاست جمهوری آمریکا ‏در مورد آن بحث می‌کردند وحتی از احمدی‌نژاد هم در این رابطه سوال کردند. خوب می‌گوییم کشور مذهبی نیست پس ‏ما ازدواج همجنس بازها را به رسمیت می‌شناسیم. خوب عالی ولی چند وقت پیش یک زوج گی (مردباز) از پرورشگاه ‏درخواست سرپرستی یک بچه را کردند. خوب اگر ما این ازدواج را به رسمیت شناخته‌ایم پس باید حقوق آنها مانند ‏حقوق دیگر زوج‌ها باشد و به آنها بچه بدهیم ولی از طرف دیگر این بچه چه گناهی کرده که باید در خانواده‌ای بزرگ ‏شود که از داشتن مادر محروم باشد. بچه چی؟ اون که شعور ندارد تا حق انتخاب داشته باشد پس اگر او را به این خانواده ‏بدهیم به این بچه تفکرات همجنس گرایانه تحمیل کرده‌ایم در صورتی که اگر در یک خانواده دیگر بود چنین تفکراتی ‏پیدا نمی‌کرد. حالا اینجا که دین نیست ولی این دلیل نمی‌شود هر کاری انجام شود. بعضی کار‌ها فردی نیست و روی ‏دیگران هم اثر می‌گذارد.‏
یا یک نمونه دیگر یک زن 60 ساله از روش بارداری مصنوعی باردار شد. توی تلویزیون از مردم نظر خواهی می‌کرد که ‏نظر شما چی هست. عده‌ای می‌گفتند بدن خودش است و به شما ربطی ندارد و عده ‌دیگری می‌گفتند این بچه اگر 10 ‏ساله بشود مادرش 70 ساله خواهد بود که نه می‌تواند با او بازی کند و نه او را درک کند. ‏
فرض کنید شما یک بچه دارید. بحث دین هم نیست بحث خدا هم نیست. چه سنی برای شروع رابطه با جنس مخالف ‏برای این بچه مناسب است؟ 12 سالگی، 16 سالگی، 20 سالگی و یا اصلا نباید رابطه داشته باشد؟ ‏
بله تا وقتی که به عنوان یک شهروند عادی، بدون خانواده زندگی کنیم ممکن است مسائل ساده باشد ولی به محض ‏اینکه سمتی بگیریم و یا تشکیل خانواده بدهیم این مسائل پررنگ می‌شوند. هرجور که به دنیا نگاه کنیم، آن را نتیجه ‏بیگ بنگ بدانیم و یا اعتقاد به خلفت ناگهانی آن داشته باشیم. انسان را نسل تکامل یافته میمون بدانیم و یا موجودی که ‏از ابتدا با شعور و شکل کنونی خلق شد. به آخرت اعتقاد داشته باشیم و یا به مجازات در این دنیا و یا اعتقادی به مجازات ‏نداشته باشیم. همه این مجموعه اعتقادات سر منشا رفتار و تصمیم‌گیری ما هستند. اینها خدایان ما هستند که ما از آنها ‏پیروی می‌کنیم. من کسی را ندیده‌ام که در زندگی خود الگویی برای رفتار کردن نداشته باشد و هر کاری را بی‌دلیل ‏انجام دهد. از نظر من همه آدم‌ها خدا دارند ولی خدایان آنها متفاوت می‌باشد. یک خدا می‌تواند زمینی باشد یا آسمانی. ‏می‌تواند انسانی باشد و یا حقوقی. می‌تواند قابل لمس باشد یا نامرئی.‏

به خاطر بياوريد روزى را كه مى‏گويد: «همتايانى را كه براى من مى‏پنداشتيد،‎ ‎بخوانيد!)» ولى هر چه آنها را ‏مى‏خوانند،جوابشان نمى‏دهند.‏