در ایران چه خبر 1

از فرودگاه که راه افتادیم اول بوی تعفن یک مرغداری به مشام رسید بعد بوی فاضلاب. دیگه مطمئن بودم درست آمده ام. بوی دود فقط یکی دو روز اول معلوم بود و اذیت می کرد بعد از 3 روز به دود عادت کردم. آدم ها همان آدم ها بودند و شهر هم تغییری نکرده بود. روزهای اول هوا خوب بود ولی بعد گرم شد. برق هم که تقریبا هر دو، سه روزی یکبار می رفت. وقتی هم که برق می رفت بانک ها و ادارات تعطیل می شدند ودیگه نمی توانستند کار کنند.
مردم با قدرت هرچه تمام تر به زندگی ادامه می دادند و هیچ چیز نمی توانست جلوی آنها را بگیرد حتی گران شدن پودر از 350 تومان به 700 تومان. من اول فکر کردم این گرانی پودر ربطی به تحریم ها دارد و چون دیگه مالزی اجازه صادرات مواد اولیه کارخانه های پودر را نمی دهد پودر گران شده است ولی بعد از حرف های سخنگوی دولت معلوم شد که دلیل گرانی انتقال یارانه پودر به شیر بود.
توی خیابان های تهران پر بود ازآخرین مدل های بنز و BMW. من که با اقتدار هرچه تمام تر پا به تهران گذاشته بودم در همان روزهای اول روحیه ام را از دست دادم و دیدم که در ایران هم هیچی نیستم و اگر کل زندگیم رو بتکونم شاید یه ماشین معمولی از توش در بیاید.
در مورد خونه که اصلا نمی شود صحبت کرد. خونه در رباط کریم شده متری یک میلیون. پونک از 2 میلیون تا 4 میلیون. تو نیاوران برج به متری 15 میلیون هم می رسد. در خیاباد یخچال خونه 80 متری 20 میلیون پیش 1 ملیون اجاره. تو پونک 100 متری 36 میلیون رهن کامل. ملت اگه یه خونه 100 متری تو تهران داشته باشند با پولش می توانند در کانادا یه خونه ویلایی خوب بگیرند.
قیمت نون سنگک از 200 تومن تا 500 تومن.
نون بربری از 100 تا 400
تافتون 50 تا 75
کرایه تاکسی از آزادی تا سه راه ضرابخانه 625
از این سر میرداماد تا اون سر میرداماد 200
آزادی تا قزوین 4000 تومن
دولت تا تجریش 300 تومن
پیتزا حدود 4000 تومن
چلوکباب تو یه رستوران معمولی 4000 تومن
بلیط اتوبوس هنوز 20 تومن بود ولی بیشتر اتوبوس ها خصوصی شده بودند و کرایه آنها 150 یا 200 تومن بود.