این روزها تنه همه درختها نازک شده. دیگه صبر برای رشد وجود نداره. گاو ها را در 2 سالگی، گوسفندان را در 1 سالگی، خوک ها را در 5 ماهگی و مرغ ها را در 20 روزگی سر می برند. چشم ها نزدیک بین شده اند. کسی ستاره را نمی بینید مگر در مونیتور.
همه بهینه شده ایم به لطف الگوریتم های بهینه سازی. دلم لک زده برای بی نظمی. از بیهودگی بیهوده لذت بردن. دردهای زیبا. مشکلاتی که با دست حل شوند با گریه نه با پول.
۱ نظر:
بعد دو سال دوری از وطن گمشده امون، اینو خوب می فهمم...
ارسال یک نظر