بر من چه گذشت 1

رسیدم ایران ساعت 2 صبح بود. هواپیما سر وقت نشسته بود. تا از تو این محل چک گذرنامه رد شدیم و بارها را تحویل ‏گرفتیم و یه 100 دلاری را توی بانک ملی فرودگاه نقدر کردیم ساعت حدود چهار و نیم شده بود. بعد هم 3 نفر توی ‏یک تاکسی دربست رفتیم یه سمت خونه‌هامون. اول من رو رسوند. وقتی رسیدم خونه ساعت پنج و نیم شده بود. حدود ‏‏27 ساعت تو راه بودم. صبحانه خوردم و کمی حرف زدم. ساعت 10 صبح تا 12 خوابیدم پا شدم نهار خوردم باز خوابیدم ‏تا ساعت 5 عصر از بعدش دیگه خوب شده بودم و خوابم تنظیم شده بود. من کلاً زیاد طول نمی‌کشد تا عادت به ساعت ‏جدید کنم. فکر می‌کنید روز بعد اولین جایی که رفتم کجا بود؟ خونه خاله؟ نه دایی؟ اون که کرمان زندگی می‌کند. بله ‏صبح زود اول وقت رفتم سراغ خانم اصفهانی در وزارت علوم جهت دست بوسی برای خروج مجدد. این خانم اصفهانی از ‏معدود آدم‌هایی است که کار راه بیانداز هست. پروندم رو پیدا کرد و گفت که به آبدارچی بگم بیاد برداره و پرونده را بده ‏به آقای مقیمی. رفتم دیدم باز طبق رسم روزگار این آقای آبدارچی محترم تشریف ندارند. یه 20 دقیقه‌ای منتظر شدم ‏وقتی دیدم نمی‌آید رفتم گفتم بابا این معلوم نیست کجاست اگه می‌شود بدین به خودم ببرم. خلاصه پرونده را بردم ‏امضاها رو گرفتم. روز بعد گذرنامه برای تعویض پاسپورت و مهر خروج. پاسپورت من هم اعتبارش داشت تمام می‌شد و ‏هم طرح قدیم بود. سرگرده دم در تو قسمت اطلاعات گفت که باید بروم پلیس 10+ و مدارک هم برای تعویض پاسپورت ‏پشت در زدم که چی هست. گفتم من دانشجو هستم و نامه از وزارت علوم دارم بدون اینکه سرش را بلند کند گفت ‏پلیس 10+ و همون مدارکی که نوشته شده. رفتم پوشه، و فرم از دفتر پستی گرفتم پر کردم یه قبض 500 تومنی و یه ‏قبض 40000 تومنی ریختم به حساب. عکس هم گرفتم رفتم پلیس 10+. مرده تو پلیس 10+ گفت تو چون که ‏دانشجویی لازم نبود این 40000 تومن را بپردازی. گفتم بابا تو گذرنامه مرکزی مرده به من گفت. گفت نه لازم نیست. ‏یه چند تا لعنت حسابی از ته دل به اون سرگرده کردم که مردیکه تو اگه نمی‌دونی نشین اونجا. بعد هم 3000 تومن پول ‏پلیس 10+ دادم. خیلی باحال هست کل خرج تعویض پاسپورت من اگر اون پول رو اشتباهی نمی‌دادم 500 تومن می‌شد ‏که می‌بایست 3000 تومن هم به پلیس 10+ بدهم. یعنی برای یک کار 500 تومنی من باید 3500 تومن بدهم. هر کاری ‏که تو پلیس 10+ انجام بدهی 3000 تومن پول دفتر می‌گیرند. نون دونی خوبی شده برای بعضی‌ها. ‏
اون مدت که من رفته بودم ایران مصادف بود با تعطیلات 14 و 15 خرداد که سه‌شنبه و چهار شنبه بود و دوشنبه هفته ‏بعدش هم شهادت حضرت فاطمه بود و لذا ملت شهیدپرور از سه‌شتبه تا یک‌شنبه تعطیل تشریف داشتند. آخرش هم ‏رابطه این تعطیلات 14 و 15 حرداد و شمال رو نفهمیدم. بعد از دو هفته پاسپورت ما تشریف آورد و ما خندان در خانه ‏بودیم تا اینکه روز قبل از پرواز دوستان که برای خرید دلار رفته بودند فهمیدند که بلیط برگشت ما که از کانادا خریداری ‏شده بود در سیستم دوستان ایرانی نیست و فقط پرواز تا لندن هست. من که بدم نمی‌آمن یه سری لندن هم بزنم ولی ‏با اصرار دوستان رفتم دفتر مرکزی ایران‌ار در خیابان ویلا و بعد از 1 ساعت کار طاقت فرسای خانم پشت کامپیوتر خانم ‏گقتند مشکلی نیست. گفتم خانم اگر مشکلی نبود این 1 ساعت شما چه‌کار می‌کردید. گفت که اطلاعات یه جای دیگه ‏بود ولی مشکلی نیست درست شد. گفتم دوستام هم بگم بیان گفت نه درست شد. من هم دعای خیری کردم و رفتم. ‏ولی تو این مدتی که تو دفتر ایران‌ار بودم دیدم که ملت یکی یه اقامت کانادا یا آمریکا دارند. اونم کسایی که فکرش رو ‏هم نمی‌کنی. پس از تحقیر شدن به خانه برگشته و آماده رفتن شدم. ‏
برای خواندن ادامه مطلب و نحوه خارج شدن من از مرزهای کشور پهناور ایران منتظر قسمت بعد باشید